Połobskosłowjanske pohanstwo

 

Witaj, čitarjo, na naju stronach!

 

Jow namakaš informacije wo słowjanskim pohanstwje w Němskej, wo słowjanskich wobydlerjach srjedźneje a wuchodneje Němskeje kaž tež wo staro- a nowopohanstwje scyła.

 

Rěči-li so tu wo zapadosłowjanskich kmjenach, kotrež srjedźowěku na přestrjeni mjez Baltiskim morjom a Rudnymi horami sydlachu, nałožujemoj často zapřijeće „połobske“, zo bychmoj tutych Słowjanow, kiž bywši podćisnjeni a pokřesćanšćeni w Němcowstwje rozpłunychu, wot druhich nawječornosłowjanskich ludow – Polakow, Čechow a Słowakow – rozeznawałoj. Stawiznopisnje poznamjenja so z přimjetom „połobski“ Słowjanstwo na dołhi wječor wot Čech; rěčespytnik zwjetša narjeknje „połobšćina“ Drjewjanach wobswědčenemu zbytkej połobskosłowjanskeho jazyka. W posłownym zmysle so wjazby „Połobski Słowjan“ njetrjeba, wšako by so dyrbjała tež na wobydlerjow Čěskeje kótliny poćahować.

 

 

 

Tale internetowa prezentacija słuži powučenju a zwjazowanju. Smój Němc a Čech, kotrajž sej kulturnje a nabožinsce naju starosłowjanske korjenje spřitomnjataj. Zdźělenja su so prěnjotnje po němsku napisałe.

 

 

 

Nawjazamoj na ródnu wěru naju prjedownikow, swjećimoj róčne swjedźenje a prócujemoj so wo pěstowanje načasneho pohanstwa, wědomeho sej swojich tradicijow. Dokelž je wjetšina žródłow k srjedźo- a wuchodoeuropskemu pohanstwu zasypana, sahamoj wobnowjejcy, nimo archeologiskich namakankow, k wšitkim swědčenjam indoeuropskeje nabožiny a bajesłowa, wosebje k połnócnogermanskim swědčenjam wikingskeje doby, kotrež su słowjanskemu pohanstwu hustodosć bliske, k europsko-antikskemu kaž tež staroindiskemu pismowstwu. Runje tak přijimamoj znamjenite nastorki wot šamanizma euraziskeho raženja.

 

 

 

Zepěramoj so na wědomostne slědźenje (město samoho mjenklowanja znutřka naju wěry), wěmoj pak, zo wuslědki slědźenjow su stajnje jenož nachwilneho razu a nimo toho duch přisłušneho časa wotbłyšćowace (tak to njebě jeno w Třećim mócnarstwje abo přez komunistow wobknježanych towaršnosćach, ale tež dźensa). Njezwěstneje, jeno fragmentarisce wobchowaneje nabožiny njemóžeš na zakładźe samych wědomostnych póznaćow wožiwić, wona trjeba tworjawy a wobrazliwy styk z wěčnymi prawzorami bójskosće, kotrež nas zetkawaju w přirodźe, zakonjach wšoswěta a nic naposlezy swójskej duši. Dokelž so wšak tute wzory ženje „same na sebi“ njejewja, ale we formach, kiž su jednotliwym kmjenam a jich sydlenskim přestrjenjam přikmanjene, wotrazywši so w rěči, wašnju a nałožkach, pěstujemoj – jako čłowjekaj zdźěla słowjanskeho pochada, zdźěla we Słowjanach žiwaj – (połobsko)słowjanske pohanstwo, dźensnišim potrjebam a myslenju přiměrjene.

 

 

 

Wotpokazajo uniwersalistiske nabožiny, kaž křesćanstwo a islam, kotrež prěduja wšěm narodam a kulturam to samsne, napřećiwimoj jich dogmatiskej, na pječa swjatych tekstach so zepěracej jednobójskej prostoće mnohobójsku wšelakorosć podaćow, dźědźistwow a nazhonjenjow překrasnych mocow. Runje tak je wšak namaj cuza tež ćělna hida wjele hinduistiskich a buddhistiskich wučernjow, kotrychž přiwisnicy pytaju wućeknyć eksistencnemu kołoběhej, wěčnemu cyklej wot nastaća, traća a zahinjenja k nowemu počatkej. Žiwjenje je za naju, najebać wšu zachodnosć, nic jeno ćerpjenje, ale tohorunja zbožo, tworićelska móc a wola wobstać a so dale sporić – jako pohanaj rjeknjemoj Haj wulkemu kosmiskemu nastawanju a hinjenju, kiž zwobrazni naš starši a rjeńši symbol: kołwrót abo swastika.

 

 

 

Byrnje naju stejišćo wot pozicijow druhich nabožinow jasnje wotmjezowałoj, scyła to njewoznamjeni powšitkowne wothódnoćenje, nawopak: Prócujemoj so – w zmysle woprawdźiteho dialoga, kotryž je rozmołwnym zarjadowanjam politikarjow, cyrkwinskich zastupnikow a nabožniskich činownikow chětro zdaleny – wo zrozumjenje cuzeho myslenja a respektowanje hinašeho wuznaća. Wosebje pak chcemoj so towaršić z pohanami a pohanskimi zjednoćenstwami druhich tradicijow kaž tež přinošować k přećelskej wuměnje mjezy Słowjanami a jich němskimi susodami.

 

 

 

Kruće rjadowanaj hišće njejsmój; naju skupina je tuchwilu wólne zjednoćenje słowjansce zaměrjeneju ródnowěrcow. Při wjetšim zajimje budźemoj so postarać wo spěšny organizaciski wutwar. Zechcyjće z namaj nawjazać styk, jelizo so zajimujeće za ródnu wěru, słowjanske namrěwstwo w ZRN abo chcyće-li wobnowić nałožki našich dawnych wótcow!