Połobskosłowjanska jězba

We Frankobrodźe nad Mohanom rodźeny a Odenwaldźe wotrostły basnik, essayist a filozof Baal Müller je po dlějšich žiwjenskich stacijach w Heidelbergu, Tübingach a Mnichowje lěta 2007 do braniborskeje prowincy přećahnył. Ze swojeje noweje domizny, we wutrobje dźensyšeje wuchodneje Němskeje, wotkrywa sej wón při woprawdźitych kaž tež poetiski myslenych pućowanjach domjace krajiny swojich prjedownikow. Maš kónčiny – wosebje při Baltiskim morju a w Łužicy –, w kotrychž so pohanska minyłosć baješe a nałožkach přežiwješe dlěje hač druhdźe. Baal Müller jězdźi po mythiskich městnach a wuwołuje puste, wosamoćene swjatnišća, zbudźujo stare tradicije k nowemu žiwjenju. Jeho basnje wobspěwuja postawy serbskich bajkow kaž připołdnicu a hadźaceho krala, tworja nowe mythiske bytosće a wopisuja swójske dožiwjenja a póznaća na wašnje, kotrež zwurazni wěčnosć a nadčasnosć wěcow pozabytych a skrytych.

Rěč jeho basni přima so husto jednoreho zynka němskeho ludoweho spěwa, tola spožčo jemu na pózdneho Stefana Georga dopominacu ćežu a pochmurnu rěznosć. Jeho rozmachły stil ćišći so mócnje w druhdy chróbłych wjeršowych přesahach runja šěrokemu prudej pře strofiske rěčnišćo a krasni so swjatočnym pohnuću rjanosće, ćěmnoty a smjerknjenja, na kotryž njeje so w němskej lyrice hižo dołho nichtó zwažił. Wubrany rym abo pyšny wobraz njejstej wšak pola njeho ženje z wuměłskim samozaměrom, ale wostawatej w słužbje přezcyłneho baća, kotrež so bórzy nadrobnosćach a wosebitosćach pokaže, bórzy so na dalokim wobzorje rozpłunje.

Baala Müllerowa „Połobskosłowjanska jězba“ je žiwjenski puć, popad rybow a pokładypytanje na slědach nihdy njenapisaneje, ale nahle jako njenadźata móžnosć so zjewjaceje „Połobskosłowjanskeje eddy“ – mythiskeje pěsnje wo swěće starosłowjanskich kmjenow mjez Łobjom a Wódru, spisaneje přez basnika jedynadwaceteho lětstotka.

Zwjazk basni Wendische Fahrt je nazymu 2016 wušoł.